-
1 habito
hăbĭto, āre, āvi, ātum [habeo] - tr. et intr. - - tr. - [st1]1 [-] avoir souvent. - Varr. d. Non. 318, 25 ; 318, 27. [st1]2 [-] habiter, occuper. - habitare urbes, Virg. En. 3, 106: habiter des villes. --- cf. Virg. En. 8, 352 ; B. 2, 29, etc. ; Tac. Agr. 11. - colitur ea pars et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 4, 119: cette partie de la ville est très fréquentée et a de très nombreux habitants. - arx procul iis quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: la citadelle éloignée des parties habitées. - regio habitatur plurimis vicis, Curt. 8, 2, 14: la région est occupée par des bourgs nombreux. - intr. - [st1]3 [-] habiter. - habitare in Sicilia: habiter en Sicile. - habitare Lilybaei: habiter à Lilybée. - habitare sub terra: habiter sous terre. - habitare apud aliquem: habiter chez qqn. - habitare in via: habiter sur la route (au bord de...). - cf. Cic. Verr. 3, 95 ; 4, 38 ; Nat. 2, 95 ; Ac. 2, 115 ; Phil. 2, 106. - animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145: l'âme a sa demeure dans les yeux. - habitare vallibus imis, Virg. En. 3, 110: habiter au fond des vallées. --- cf. Virg. 6, 673 ; Prop. 2, 16, 20. - métaph. animus cum his habitans curis, Cic. Tusc. 5, 69: l'âme habitant avec ces soucis. --- cf. Cic. Fin. 2, 92. - passif impers. habitari ait in luna, Cic. Ac. 2, 123: il prétend que la lune est habitée. --- cf. Cic. Rep. 6, 20 ; Liv. 2, 62, 4. - triginta milibus habitare, Cic. Cael. 17: avoir un loyer de trente mille sesterces. - melius habitare, Cic. Nat. 1, 22: avoir un plus beau logement. - habitare bene, Nep. Att. 13, 1: être bien logé. - habitantes: les habitants. --- cf. Ov. M. 14, 90 (habitantum) ; Plin. 2, 180 ; Liv. 29, 26, 7 (habitantium). [st1]4 [-] habiter, se cantonner. - habitare in foro, in rostris, Cic. Mur. 21; Br. 305: ne pas bouger du forum, de la tribune aux harangues. --- cf. Cic. de Or. 1, 264. - fautores Antoni, quorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 1, 2: les partisans d'Antoine, dont mes yeux ne quittent pas le visage. - Theophrastus habitavit in eo genere rerum, Cic. Leg. 3, 14: Théophraste se cantonna dans ces questions. - habitarunt in hac una ratione tractanda, Cic. de Or. 2, 160: ils se sont cantonnés dans cette unique étude. - eorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 3: mes yeux ne quittent pas leur visage. [st1]5 [-] s'arrêter, s'attarder sur une chose. --- Cic. Or. 50.* * *hăbĭto, āre, āvi, ātum [habeo] - tr. et intr. - - tr. - [st1]1 [-] avoir souvent. - Varr. d. Non. 318, 25 ; 318, 27. [st1]2 [-] habiter, occuper. - habitare urbes, Virg. En. 3, 106: habiter des villes. --- cf. Virg. En. 8, 352 ; B. 2, 29, etc. ; Tac. Agr. 11. - colitur ea pars et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 4, 119: cette partie de la ville est très fréquentée et a de très nombreux habitants. - arx procul iis quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: la citadelle éloignée des parties habitées. - regio habitatur plurimis vicis, Curt. 8, 2, 14: la région est occupée par des bourgs nombreux. - intr. - [st1]3 [-] habiter. - habitare in Sicilia: habiter en Sicile. - habitare Lilybaei: habiter à Lilybée. - habitare sub terra: habiter sous terre. - habitare apud aliquem: habiter chez qqn. - habitare in via: habiter sur la route (au bord de...). - cf. Cic. Verr. 3, 95 ; 4, 38 ; Nat. 2, 95 ; Ac. 2, 115 ; Phil. 2, 106. - animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145: l'âme a sa demeure dans les yeux. - habitare vallibus imis, Virg. En. 3, 110: habiter au fond des vallées. --- cf. Virg. 6, 673 ; Prop. 2, 16, 20. - métaph. animus cum his habitans curis, Cic. Tusc. 5, 69: l'âme habitant avec ces soucis. --- cf. Cic. Fin. 2, 92. - passif impers. habitari ait in luna, Cic. Ac. 2, 123: il prétend que la lune est habitée. --- cf. Cic. Rep. 6, 20 ; Liv. 2, 62, 4. - triginta milibus habitare, Cic. Cael. 17: avoir un loyer de trente mille sesterces. - melius habitare, Cic. Nat. 1, 22: avoir un plus beau logement. - habitare bene, Nep. Att. 13, 1: être bien logé. - habitantes: les habitants. --- cf. Ov. M. 14, 90 (habitantum) ; Plin. 2, 180 ; Liv. 29, 26, 7 (habitantium). [st1]4 [-] habiter, se cantonner. - habitare in foro, in rostris, Cic. Mur. 21; Br. 305: ne pas bouger du forum, de la tribune aux harangues. --- cf. Cic. de Or. 1, 264. - fautores Antoni, quorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 1, 2: les partisans d'Antoine, dont mes yeux ne quittent pas le visage. - Theophrastus habitavit in eo genere rerum, Cic. Leg. 3, 14: Théophraste se cantonna dans ces questions. - habitarunt in hac una ratione tractanda, Cic. de Or. 2, 160: ils se sont cantonnés dans cette unique étude. - eorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 3: mes yeux ne quittent pas leur visage. [st1]5 [-] s'arrêter, s'attarder sur une chose. --- Cic. Or. 50.* * *Habito, habitas, pen. cor. habitare, Frequentatiuum. Demeurer ou habiter en quelque lieu.\Commorandi natura diuersorium nobis, non habitandi dedit. Cic. Pour loger, non point pour demeurer.\Grauiter increpuit tanti Censorem habitare. Plin. De demeurer en maison si chere.\Triginta millibus dixistis eum habitare. Cic. Que son logis où il demouroit avoit cousté trente mil.\Habitare bene. Cic. Estre bien logé, Avoir bonne maison.\Quorum in vultu habitant oculi mei. Cic. De dessus lesquels mes yeulx ne bougent, La contenance desquels mes yeulx guettent ordinairement, et n'en departent.\Habitare in rostris dicebatur. Cic. Qui ordinairement faisoit concions au peuple et harangues.\Qui in foro habitarunt. Cic. Qui n'ont faict autre chose que hanter les plaidoyers et jugements.\Moenia habitantur Graiis. Virgil. Sont habitez par les Grecs.\Tecum habita. Persius. Regarde toy toymesme. -
2 habito
habito habito, avi, atum, are пребывать, постоянно находиться -
3 habito
habito habito, avi, atum, are оставаться -
4 habito
habito habito, avi, atum, are (acc. или in+abl.) жить, населять -
5 habito
habito, āvī, ātum, āre (Frequ. v. habeo), I) tr.: A) oft etwas haben, zu haben pflegen, epicrocum, comas, Varro b. Non. 318, 25 u. 27. – B) bewohnen, urbes, Verg.: Gelonon, urbem ligneam, Mela: oppidum Uscudamam, Eutr.: casas, Verg. – im Passiv = bewohnt werden, zum Wohnsitze dienen, vix pars dimidia (urbis) habitabatur, Liv.: colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime, Cic.: arx procul iis, quae habitabantur, Liv.: Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus ac frequentibus vicis, Curt.: nobis habitabitur orbis ultimus, Ov.: Alpes quidem habitari, coli, Liv.: raris habitata mapalia tectis, Verg.: agellus habitatus quinque focis, Hor.: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac.: vestigia habitati quondam soli, Plin.: quae sit tellus habitanda (sibi) requirit, Ov. – II) intr.: A) irgendwo sich befinden ( wie habeo), dah. wohnen, hodieque ibi, Liv.: alibi, Liv.: unā (zusammen), Fronto: peregre, Liv.: interius (mehr im Innern des Landes), Mela: pagatim, Liv.: laxius, contractius, Sen.: bene (bequem), Nep.: anguste, Val. Max.: iunctis liminibus, Ps. Quint. decl.: ad od. (gew.) apud alqm, bei jmd., in jmds. Hause, Cic.: cum alqo, mit jmd. zusammen, Cic.: habito triginta milibus (aeris), die Miete kostet mich 30000 Asse, Cic.: nunc si quis tanti (für diesen Preis) habitat, Vell.: populus habitat duabus urbibus, Liv.: h. locis pestilentibus, Varro: Athenis, Nep.: Romae, Capuae, Liv.: iuxta forum, intra Palatium, Suet.: secundum montem, Plin.: sub tegulis, Suet.: sub his tectis habitavere securi, Sen.: h. ad litora, Verg.: circum Aternum, Varro LL.: in casis et tuguriis, Varro: in Co insula, Quint.: primo in Subura modicis aedibus, post autem pontificatum maximum in Sacra via domo publicā, Suet.: in via (an der Landstraße, Ggstz, devium esse), Cic.: in montibus vicatim, Liv.: gratis in alieno, Cic. – Passiv unpers., habitari, ait Xenocrates, in luna (es gebe Bewohner auf dem Monde), Cic.: ibi habitabatur frequenter, die Gegend war sehr stark bewohnt, Liv.: quibus (vicis) frequenter habitabatur, die stark bewohnt waren, Liv. – absol., posse nos habitare sine marmorario ac fabro, Sen.: Argos habitatum (um da zu wohnen) abire, Nep. – Partiz. subst., habitantes, die Bewohner, Einwohner, Ov. met. 14, 90 (wo Genet. Plur. habitantum): oppidum valetudine habitantium infame, Mela 1, 16, 1 (1. § 83): habitantes Lilybaei (zu L.), Liv. 29, 26, 7: ad occasum habitantes (Ggstz. orientis incolae), Plin. 2, 180. – bilbl., ingenium Galbae male habitat, wohnt in einer schlechten Hülle, Macr.: metus habitat in vita beata, Cic.: animus cum curis habitans, Cic. – B) übtr.: a) wo heimisch sein = immer wo sein od. bleiben, in foro, Cic.: in culina, immer in der K. stecken, Petron.: in oculis, immer vor Augen sein, Cic.: quorum in vultu habitant oculi mei, Cic.: tecum habita, wir »kehre bei dir ein« = untersuche dich selbst, Pers.: peregrinatus est eius animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9. ext. 1. – b) bei einer Sache bleiben = sie fast einzig betreiben, sich fast immer damit beschäftigen, sie zu seinem Hauptstudium machen, in hac una ratione tractanda, Cic.: in eo genere rerum, Cic. – c) bei einer Sache im Reden sich aufhalten, ibi commorer, ibi habitem, ibi haeream, hier verweile ich, darauf baue ich, daran halte ich fest, Cic.: quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis? seinen eigenen Grund u. Boden behaupten u. benutzen, Cic.
-
6 habito
habito, āvī, ātum, āre (Frequ. v. habeo), I) tr.: A) oft etwas haben, zu haben pflegen, epicrocum, comas, Varro b. Non. 318, 25 u. 27. – B) bewohnen, urbes, Verg.: Gelonon, urbem ligneam, Mela: oppidum Uscudamam, Eutr.: casas, Verg. – im Passiv = bewohnt werden, zum Wohnsitze dienen, vix pars dimidia (urbis) habitabatur, Liv.: colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime, Cic.: arx procul iis, quae habitabantur, Liv.: Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus ac frequentibus vicis, Curt.: nobis habitabitur orbis ultimus, Ov.: Alpes quidem habitari, coli, Liv.: raris habitata mapalia tectis, Verg.: agellus habitatus quinque focis, Hor.: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac.: vestigia habitati quondam soli, Plin.: quae sit tellus habitanda (sibi) requirit, Ov. – II) intr.: A) irgendwo sich befinden ( wie habeo), dah. wohnen, hodieque ibi, Liv.: alibi, Liv.: unā (zusammen), Fronto: peregre, Liv.: interius (mehr im Innern des Landes), Mela: pagatim, Liv.: laxius, contractius, Sen.: bene (bequem), Nep.: anguste, Val. Max.: iunctis liminibus, Ps. Quint. decl.: ad od. (gew.) apud alqm, bei jmd., in jmds. Hause, Cic.: cum alqo, mit jmd. zusammen, Cic.: habito triginta milibus (aeris), die Miete kostet mich 30000 Asse, Cic.: nunc si quis tanti (für diesen Preis) habitat, Vell.: populus habitat duabus urbibus, Liv.: h. locis————pestilentibus, Varro: Athenis, Nep.: Romae, Capuae, Liv.: iuxta forum, intra Palatium, Suet.: secundum montem, Plin.: sub tegulis, Suet.: sub his tectis habitavere securi, Sen.: h. ad litora, Verg.: circum Aternum, Varro LL.: in casis et tuguriis, Varro: in Co insula, Quint.: primo in Subura modicis aedibus, post autem pontificatum maximum in Sacra via domo publicā, Suet.: in via (an der Landstraße, Ggstz, devium esse), Cic.: in montibus vicatim, Liv.: gratis in alieno, Cic. – Passiv unpers., habitari, ait Xenocrates, in luna (es gebe Bewohner auf dem Monde), Cic.: ibi habitabatur frequenter, die Gegend war sehr stark bewohnt, Liv.: quibus (vicis) frequenter habitabatur, die stark bewohnt waren, Liv. – absol., posse nos habitare sine marmorario ac fabro, Sen.: Argos habitatum (um da zu wohnen) abire, Nep. – Partiz. subst., habitantes, die Bewohner, Einwohner, Ov. met. 14, 90 (wo Genet. Plur. habitantum): oppidum valetudine habitantium infame, Mela 1, 16, 1 (1. § 83): habitantes Lilybaei (zu L.), Liv. 29, 26, 7: ad occasum habitantes (Ggstz. orientis incolae), Plin. 2, 180. – bilbl., ingenium Galbae male habitat, wohnt in einer schlechten Hülle, Macr.: metus habitat in vita beata, Cic.: animus cum curis habitans, Cic. – B) übtr.: a) wo heimisch sein = immer wo sein od. bleiben, in foro, Cic.: in culina, immer in der K. stecken, Petron.: in oculis, immer vor Augen sein, Cic.: quo-————rum in vultu habitant oculi mei, Cic.: tecum habita, wir »kehre bei dir ein« = untersuche dich selbst, Pers.: peregrinatus est eius animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9. ext. 1. – b) bei einer Sache bleiben = sie fast einzig betreiben, sich fast immer damit beschäftigen, sie zu seinem Hauptstudium machen, in hac una ratione tractanda, Cic.: in eo genere rerum, Cic. – c) bei einer Sache im Reden sich aufhalten, ibi commorer, ibi habitem, ibi haeream, hier verweile ich, darauf baue ich, daran halte ich fest, Cic.: quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis? seinen eigenen Grund u. Boden behaupten u. benutzen, Cic. -
7 hábito
hábito | hábitoss. m. hábito, costumbre, disposición duradera adquirida por la repetición frecuente de un acto, manera usual de ser, ropaje de los monjes. -
8 habitō
habitō āvī, ātus, āre, freq. [habeo], to dwell, abide, reside, live: in aediculis habitat: in viā, on the high-road: in Siciliā: Lilybaei: lucis opacis, V.: sub terrā: ad Lepidum: apud te, T.: cum aliquo: alibi, L.: hic, V.: magnifice, be housed: bene, N.: sic, so splendidly, Iu.: nobis habitandi locum dare: habitandi causā, Cs.: Rus habitatum abii, T.: habitari ait in lunā, that the moon is inhabited: vicorum, quibus frequenter habitabatur, L.: urbes magnas, V.: humilīs casas, V.: arcem, L.: ea pars (urbis) habitatur frequentissime: tellus habitata viris, O.: raris habitata mapalia tectis, V.: habitandae piscibus undae, O.: proavis habitatas linquere silvas, Iu.— To be habitually, stay, remain, dwell, keep: in foro, frequent: in oculis, in public: voltur habitat sub alto Pectore, V.—Fig., to abide, linger: in hac ratione tractandā: in bonis suis, dwell upon: qui potest habitare in beatā vitā metus?: quorum in voltu habitant oculi mei.* * *habitare, habitavi, habitatus Vinhabit, dwell; live, stay -
9 habito
hăbĭto, āvi, ātum, 1 ( gen. plur. of the part. pres. habitantum, Ov. M. 14, 90), v. freq. a. and n. [habeo].I.In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25:II.comas,
id. ib. 27.—In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror).A.Lit.1.Act.:2.centum urbes habitant magnas,
Verg. A. 3, 106:silvas,
id. E. 6, 2:hoc nemus, hunc collem (deus),
id. A. 8, 352:humiles casas,
id. E. 2, 29:terras,
Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195:pruinas,
Val. Fl. 2, 177:locum,
Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3. — Pass.:colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime,
Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; cf. Quint. 1, 4, 28:arx procul iis, quae habitabantur,
Liv. 24, 3, 2:applicata colli habitatur colonia Corinthus,
Plin. 4, 4, 5, § 11; 5, 7, 7, § 42:Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis,
Curt. 8, 2, 14:nobis habitabitur orbis Ultimus,
Ov. Tr. 1, 1, 127:tellus Bistoniis habitata viris,
id. M. 13, 430; cf.:nec patria est habitata tibi,
id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654:raris habitata mapalia tectis,
Verg. G. 3, 340; cf.:(agellus) habitatus quinque focis,
Hor. Ep. 1, 14, 2:campi olim uberes magnisque urbibus habitati,
Tac. H. 5, 7:quae sit tellus habitanda (sibi), requirit,
Ov. M. 3, 9; cf.:cesserunt nitidis habitandae piscibus undae,
id. ib. 1, 74:habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis,
Hor. Epod. 16, 19:proavis habitatas linquere silvas,
Juv. 15, 152.—Neutr.:B.in illisce habitat aedibus Amphitruo,
Plaut. Am. prol. 97; cf.:cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus,
Cic. Cael. 7, 17:in gurgustio,
id. N. D. 1, 9, 22:in via,
on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106:in Sicilia,
id. Verr. 2, 3, 41, § 95:in arboribus (aves),
Plin. 18, 35, 87, § 363:Lilybaei,
Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38:lucis opacis,
Verg. A. 6, 673:vallibus imis,
id. ib. 3, 110:casa straminea,
Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.:sub terra habitare,
Cic. N. D. 2, 37, 95:apud aliquem,
id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; id. Verr. 2, 2, 34, § 83:cum aliquo,
id. ib. 2, 1, 25, §64: cum illa apud te,
Ter. Phorm. 5, 7, 41.— Absol.:triginta milibus dixistis eum habitare,
Cic. Cael. 7, 17; cf.:nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet,
Vell. 2, 10, 1:bene,
to have a good habitation, Nep. Att. 13; so,dum sic ergo habitat Cetronius,
so splendidly, Juv. 14, 92:avecta est peregre hinc habitatum,
Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.:is habitatum huc commigravit,
id. Trin. 4, 3, 77; and:rus habitatum abii,
Ter. Hec. 2, 1, 27:commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit,
Cic. de Sen. 23, 84:habitandi causa,
Caes. B. C. 3, 112, 8.—Part. as subst.: hăbĭtantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90:oppidum valetudine habitantium infame,
Mel. 1, 16, 1:ad occasum,
Plin. 2, 70, 82, § 180.— Pass. impers.:vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas,
Cic. Rep. 6, 19:habitari ait Xenophanes in luna,
that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123:vicorum, quibus frequenter habitabatur,
Liv. 2, 62, 4.—Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero):cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas?
Cic. Mur. 9, 21; cf.:habitare in Rostris,
id. Brut. 89, 305:in subselliis,
id. de Or. 1, 62, 264; cf.also: in oculis,
to be always in public, id. Planc. 27, 66:illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda,
id. de Or. 2, 38, 160:in bonis haerebit et habitabit suis,
to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292:qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?
id. Fin. 2, 28, 92:cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)!
id. Tusc. 5, 24, 69:quorum in vultu habitant oculi mei,
id. Phil. 12, 1, 2:animus habitat in oculis,
Plin. 11, 37, 54, § 145; cf.:mens ibi (in corde) habitat,
id. 11, 37, 69, § 182:qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis,
Prop. 2, 11 (3, 3), 17:peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit,
Val. Max. 6, 9, ext. 1:tecum habita,
i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52. -
10 habito
habito, 1, dwell, inhabit. -
11 hábito
m.1 habit, usage, custom, use.2 frock, habit.* * *1 (costumbre) habit, custom2 (vestido) habit\adquirir el hábito de... to get into the habit of...colgar los hábitos to give up the clothcrear hábito to be habit-formingel hábito no hace al monje figurado clothes don't make the mantener el hábito de... to be in the habit of...tener malos hábitos to have bad habits* * *noun m.* * *SM1) (=costumbre) habit2) (Rel) habit* * *1) ( costumbre) habitel tabaco crea hábito — smoking is addictive o is habit-forming
adquirir/tener el hábito de + inf — to get into/have the habit of -ing
2) (Relig)a) ( de religioso) habitcolgar los hábitos — sacerdote to give up the cloth; monja/monje to renounce one's vows
tomar el hábito or los hábitos — mujer to take the veil; hombre to take holy orders
b) ( como ofrenda) sackcloth and ashes (pl)* * *1) ( costumbre) habitel tabaco crea hábito — smoking is addictive o is habit-forming
adquirir/tener el hábito de + inf — to get into/have the habit of -ing
2) (Relig)a) ( de religioso) habitcolgar los hábitos — sacerdote to give up the cloth; monja/monje to renounce one's vows
tomar el hábito or los hábitos — mujer to take the veil; hombre to take holy orders
b) ( como ofrenda) sackcloth and ashes (pl)* * *hábito11 = habit, practice.Ex: This feature, portability, can be a mixed blessing-things which can be moved have a habit of disappearing.
Ex: This practice ensures that a later match can be achieved between the document and its description.* abandonar un hábito = stop + habit.* caer en un hábito = lapse into + habit.* cultivar los hábitos de lectura = cultivate + reading habits.* dejar el hábito = kick + the habit.* dejar un hábito = stop + habit.* fomento del hábito de la lectura = reading promotion.* fomento del hábito lector = reading promotion.* hábito alimentario = eating habit.* hábito alimenticio = eating habit.* hábito de búsqueda de información = information-seeking habit.* hábito de citación = citing habit.* hábito de compra = shopping habit, buying habit, purchasing habit, consumption habit.* hábito de consumo = shopping habit, buying habit, purchasing habit, consumption habit.* hábito de consumo de alcohol = drinking practice, drinking habit.* hábito de la lectura = reading habit.* hábito de publicación = publishing habit.* hábito de trabajo = work habit, working habit.* hábito de uso = usage pattern, use pattern.* hábito informativo = information habit.* hábito lector = reading habit.* hábito personal = personal habit.* hábito saludable = healthy habit.* hábitos de vida = lifestyle [life style/life-style].* hábito social = social pattern, social custom.* perder el hábito = lose + the habit.* Posesivo + viejos hábitos = Posesivo + old ways.* que crea hábito = addictive.* reformar malos hábitos = reform + bad habits.* tener el hábito de = have + the habit of.hábito22 = habit.Ex: These days, the Grim Reaper is usually portrayed as a skeleton or a cadaverous figure, garbed from head to foot in a black habit and hood, and carrying a large scythe.
* * *A (costumbre) habitel tabaco crea hábito smoking is addictive o habit-formingadquirir malos/buenos hábitos to get into bad/good habitsadquirir el hábito DE + INF to get into the habit OF -INGadquirió el hábito de ir a correr por las mañanas she got into the habit of (going) running every morningtener el hábito DE + INF:tiene el hábito de dormir la siesta she usually has a nap in the afternoon, she is in the habit of having a nap in the afternoonB ( Relig)1 (de religioso) habitcolgar los hábitos «sacerdote» to give up the cloth;«monja/monje» to renounce one's vowsel hábito no hace al monje clothes do not make the mantomar el hábito or los hábitos «mujer» to take the veil;«hombre» to take holy orders2 (como ofrenda) sackcloth and ashes (pl)* * *
Del verbo habitar: ( conjugate habitar)
habito es:
1ª persona singular (yo) presente indicativo
habitó es:
3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativo
Multiple Entries:
habitar
hábito
habitar ( conjugate habitar) verbo transitivo ‹ vivienda› to live in;
‹isla/planeta› to inhabit
verbo intransitivo (frml) to dwell (frml)
hábito sustantivo masculino
1 ( costumbre) habit;
adquirir/tener el hábito de hacer algo to get into/have the habit of doing sth
2 ( de religioso) habit
habitar
I verbo intransitivo to live: los tuareg habitan en medio del desierto, the Tuareg live in the desert
II verbo transitivo to live in, to inhabit
hábito sustantivo masculino
1 (costumbre, rutina) habit: no tiene hábito de leer, he isn't in the habit of reading
tiene muy malos hábitos, he has got some very bad habits
2 Med (dependencia) la heroína crea hábito, heroin is addictive
3 (de monja, cura) habit
' hábito' also found in these entries:
Spanish:
acostumbrar
- coger
- extendida
- extendido
- recaer
- vicio
English:
break
- grow out of
- habit
- stop
- take to
- will
- would
- addictive
* * *hábito nm1. [costumbre] habit;tener el hábito de hacer algo to be in the habit of doing sth;adquirió malos hábitos she picked up bad habits3. [de monje, monja] habit;colgar los hábitos [monja] to renounce one's vows;[sacerdote] to leave the priesthood;el senador decidió colgar los hábitos the senator decided to leave politics;[sacerdote] to take holy orders;el hábito no hace al monje clothes maketh not the man* * *m1 ( costumbre) habit;crear hábito be addictive, be habit-forming2 REL habit;de sacerdote give up the priesthood;3 ( práctica) knack* * *hábito nm1) : habit, custom2) : habit (of a monk or nun)* * *hábito n habit -
12 hábito
há.bi.to[‘abitu] sm habitude. o hábito não faz o monge / l’habit ne fait pas le moine. mau hábito mauvaise habitude. ter o hábito de avoir l’habitude de. tomar o hábito prendre le voile.* * *[`abitu]Substantivo masculino habitude féminin(de religioso) habit masculincomo é hábito comme d'habitudeter o hábito de fazer algo avoir l'habitude de faire quelque chosepor hábito par habitude* * *nome masculinomau hábitomauvaise habitudeperder um hábitoperdre une habitudeter como hábitoavoir pour habitude detomar o hábitoprendre l'habitl'habit ne fait pas le moine -
13 hábito
Del verbo habitar: ( conjugate habitar) \ \
habito es: \ \1ª persona singular (yo) presente indicativo
habitó es: \ \3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativoMultiple Entries: habitar hábito
habitar ( conjugate habitar) verbo transitivo ‹ vivienda› to live in; ‹isla/planeta› to inhabit verbo intransitivo (frml) to dwell (frml)
hábito sustantivo masculino 1 ( costumbre) habit; adquirir/tener el hábito de hacer algo to get into/have the habit of doing sth 2 ( de religioso) habit
habitar
I verbo intransitivo to live: los tuareg habitan en medio del desierto, the Tuareg live in the desert
II verbo transitivo to live in, to inhabit
hábito sustantivo masculino
1 (costumbre, rutina) habit: no tiene hábito de leer, he isn't in the habit of reading
tiene muy malos hábitos, he has got some very bad habits
2 Med (dependencia) la heroína crea hábito, heroin is addictive
3 (de monja, cura) habit ' hábito' also found in these entries: Spanish: acostumbrar - coger - extendida - extendido - recaer - vicio English: break - grow out of - habit - stop - take to - will - would - addictive -
14 hábito
m1) привычка, обыкновение2) обычай••- hábitos menoreso hábito não faz o monge — псл по наружности не судят
-
15 hábito
'abitom1) Gewohnheit f, Angewohnheit f2) REL Kutte f3) ( adicción a una droga) Gewöhnung f, Gewohnheit f, Sucht f4) Ordenskleid n, Kutte fEl hábito no hace al monje. — Der Schein trügt.
sustantivo masculino1. [costumbre] Angewohnheit die[renunciar a] etw an den Nagel hängenhábitohábito ['aβito]num1num (costumbre) (An)gewohnheit femenino; he dejado el hábito de fumar ich habe mir das Rauchen abgewöhnt -
16 hábito
m1) (de + inf) привы́чка ( к к-л работе); на́вык (чего; + инф)arrancar, quitar cierto hábito a uno — отучи́ть кого от к-л привы́чки
2) рел власяни́цаtomar el hábito — вступи́ть в (монашеский; рыцарский) о́рден
3) pl рел облаче́ниеahorcar, colgar los hábitos — а) снять с себя́ сан б) перен бро́сить пре́жние заня́тия, чаще учёбу
-
17 hábito
m1) привычка, обычай2) навык••tomar el hábito — принять духовный сан; постричься в монахиel hábito no hace al monje посл. — не всяк монах, на ком клобук -
18 hábito
m 1) привичка, обичай, навик; 2) дреха, облекло; 3) пат. пристрастеност; 4) монашеско расо; colgar (ahorcar) los hábitos а) прен., разг. изоставям религиозния си сан; б) прен., разг. сменям професия, кариера и т. н.; tomar el hábito приемам сан; el hábito no hace al monje proverb не расото прави човека монах ( спазената външна форма все още не означава същност). -
19 hábito
m1) привычка, обычай2) навык4) pl церковное облачение, сутана- colgar los hábitos••tomar el hábito — принять духовный сан; постричься в монахи
el hábito no hace al monje посл. — не всяк монах, на ком клобук
-
20 habito
āvī, ātum, āre [intens. к habeo ]1) обитать, жить, проживать, населять (oppidum VP; silvas V; casas V и in casis Vr; h. cum aliquo C; h. apud aliquem C)quanti habĭtat? C, VP etc. — сколько он платит за квартиру (дом)?habitantes L, O etc. — жители, жильцы2) пребывать, оставаться, часто бывать, постоянно находиться (in foro C; in rostris C)h. in oculis alicujus C — всегда быть на глазах (на виду) у кого-л.3) оставаться (при чём-л.), постоянно заниматься (чём-л.) (h. cum illis studiis C; in eo genĕre rerum C)
См. также в других словарях:
Hábito — puede referirse a: hábito (psicología), es el comportamiento repetido de una persona regularmente. malos hábitos equivale a vicios buenos hábitos equivale a virtudes Véanse también: comportamiento, costumbre, uso y usos y costumbres… … Wikipedia Español
hábito — sustantivo masculino 1. Área: psicología Forma de conducta que se hace estable por repetición: tener malos hábitos. Paco tiene el hábito de no desayunar. Sinónimo: costumbre. 2. Habilidad adquirida con la práctica: Sara tiene el hábi … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
hábito — m. med. Apariencia general de un sujeto; tiene cierta importancia en medicina porque aporta información sobre el estado físico y psíquico del individuo en cuestión. Medical Dictionary. 2011. hábito … Diccionario médico
hábito — (Del lat. habĭtus). 1. m. Vestido o traje que cada persona usa según su estado, ministerio o nación, y especialmente el que usan los religiosos y religiosas. 2. Modo especial de proceder o conducirse adquirido por repetición de actos iguales o… … Diccionario de la lengua española
hábito de fumar — Inhalación de gases y vapores de hidrocarburos generados por la lenta combustión del tabaco de los cigarrillos. El hábito está parcialmente producido por el efecto que ejerce la nicotina contenida en el humo sobre el sistema nervioso central.… … Diccionario médico
hábito adenoide — predominio linfático, con vegeraciones adenoide Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 … Diccionario médico
hábito apoplético — estado de plétora, caracterizado o rubicundez y tendencoa a la obesidad Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 … Diccionario médico
hábito asténico — Estructura corporal caracterizada por una complexión delgada con extremidades largas, con un perfil anguloso y con músculos o huesos prominentes. Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 … Diccionario médico
hábito atlético — aspecto físico que se caracteriza por una estructura corporal musculosa y bien proporcionada, con hombros anchos, cuello grueso, tórax prominente y abdomen plano. Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 … Diccionario médico
hábito de Stiller — astenia en general Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 … Diccionario médico
hábito fisiológico — modificación funcional que se ha hecho permanente por la repetición constante Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 … Diccionario médico